Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, “Maalesef bir kültür ihtilali olan Cumhuriyet bizim lügatimizi, alfabemizi, lisanımızı, hasılı bütün düşünme setlerimizi yok etmiştir. Bugün konuştuğumuz Türkçe’nin fikir üretebilmesi mümkün değildir” diyen AKP Küme Başkanvekili Mahir Ünal’a cevap verdi.
Özkök’ün “O sayın milletvekiline mecburî 29 Ekim cevabı” başlıklı yazısı şöyle:
Sayın Mahir Ünal…
Sayın milletvekili,
Sevgili kardeşim,
Başlıktaki “sen” sözünü lütfen bir saygısızlık olarak yorumlama…
Bugün 29 Ekim..
Bugün hepimizi eşit kılan bir idare biçiminin kuruluş günü…
O nedenle Cumhuriyetimizin hepimize verdiği bu eşitlik hakkının kardeşçe bir tabiri olarak kabul et bunu…
Sen 56 yaşındasın, partin 23, Cumhuriyet ise 100’üne giriyor
100 yıla giriyoruz.
Sen 56 yaşındasın, partin ise 23…
Hepimizin ömrü bu 100 yıllık Cumhuriyetin yanında kısa…
Herhalde o yüzden unutuyorsun birtakım “şeyleri…”
Mesela geçen gün dedin ki: “Cumhuriyet niyet setlerimizi yok etmiştir…”
Her şeyden evvel mantıklı bir cümle değil. Bir sefer yok edememiş ki, sen hâlâ o eski set fikre devam ediyorsun. Çok içime oturdu bu lafların… Kusura bakma “söz” deyip de ciddiye alamadım ondan “laf” diyorum… Salata üzere bir şey yani…
Bugün 29 Ekim, sana kimi şeyleri hatırlatayım…
Bugün 29 Ekim…
En büyük bayramımız.
Biz, yani bu halkın evlatlarının…
Bu ülke vatandaşlarının…
Senin, benim, hepimizin en büyük bayramı…
İşte bir hafta gecikmiş karşılığımı sana bugün vereceğim…
Hem senin, hem benim, hem hepimizin bayramını kutlamak için vereceğim bu cevabı…
Aslında karşılık da değil.
Sadece bir hatırlatma…
Geçici bir hafıza tutulmasıdır, eminim sen de hatırlayacaksın bu ortak maziyi…
|
Kasımpaşa’da, Malatya’da köyde, kasabada doğanların destanı Bak kardeşim…Çok partili hayatın ta başından başlayayım… (*) Adnan Menderes, senin ve partinin “devamıyız” dediği Demokrat Parti’nin kurucusu, çok partili hayatın birinci başbakanı… Aydın vilayetinin Çakırbeyli Köyü’nde doğdu. Ha şunu söyleyeyim… O günden bu yana başbakanlığa gelen birinci ve son varlıklı aile çocuğudur. Ama bir köyde doğdu işte… Devletin okullarında okudu. İslamköy’ün yalınayak fakir çocuğu başbakan (*) Süleyman Demirel, Isparta’nın İslam Köyü’nde, ismi üzere gerçek bir köyde doğdu. Bütün hayatı boyunca bu Cumhuriyet parasız okullarında okuttu onu. Bugün doğduğu köyde yatıyor… 17 Haziran mevt gününde, onun bu Cumhuriyet’e, demokrasiye bağlılığını yeniden minnetle anacağız. İstanbul’un Beşiktaş ilçesinden çıkan bir ‘Karaoğlan’ (*) Bülent Ecevit, İstanbul’un Beşiktaş ilçesinde doğdu. Bu devletin okullarında okudu. Bu ülkenin işçisine birinci toplumsal hakları o getirdi. Kıbrıs’ta ezilen Türk halkını özgürlüğüne kavuşturdu. Malatyalı öğretmen çocuğu bir devrimci (*) Turgut Özal, Malatya’da doğan bir öğretmen çocuğuydu. Bu Cumhuriyet’in parasız mekteplerinde okudu. Türkiye’yi bugün global pazarlarda en rekabetçi ülkelerden biri haline getiren ekonomik ıslahatları yaptı, telekomünikasyon alt yapısını, ‘yap-işlet’ modellerini getirdi. Türk siyasetinde muhafazakâr akımın birinci kurucu babası (*) Necmettin Erbakan, senin partinin kurucu babası. Sinop’da doğdu. Bugüne kadar başbakanlığa gelen Menderes’ten sonra en varlıklı aile çocuğu oydu. Varlıklı dediysek, bugünün varlıklısıyla karıştırma. O varlık bugünün ölçüleriyle orta halli bir şeydi. O da bu Cumhuriyet’in parasız okullarında okudu. Cumhuriyetçi babanın milliyetçi evladı (*) Devlet Bahçeli, Osmaniye’de doğdu. Babası bu Cumhuriyet’e büyük sadakatla bağlı bir insandı. Kendisi de öyledir. Bu ülkenin liberal merkez sağcısı da, toplumsal demokratı da muhafazakârı üzere o da bu Cumhuriyet’in parasız okullarında okudu. Devlet okulunda parasız okumak bu milletin ortak hafızasıdır. Bir kıyı kaptanının Cumhurbaşkanı çocuğu (*) Recep Tayyip Erdoğan, Kasımpaşa’da doğdu. Babası bir kıyı kaptanıydı. Bu Cumhuriyet’in ona sağladığı parasız okullarda okudu. Bu Cumhuriyet ve onun demokrasisi sayesinde evvel İstanbul Belediye Lideri, sonra başbakan sonra Cumhurbaşkanı oldu. Şimdi söyle bana kardeşim; sen nerede doğdun, nerede okudun? Söyle bana kardeşim. Var mı ortalarında Saray’da doğmuş biri… Hepsi bu ülkenin dört bir yanından, kimi daha orta halli, birçok fakir ailelerinden gelmiş beşerler onlar. Ya sen kardeşim? Sen nerede doğdun? Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesi değil mi… Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde neyle okudun? Bu Cumhuriyet’in parasız imkânlarıyla değil mi?.. Ben de öyleyim. İzmir’in Kahramanlar Mahallesi’nde bir matbaa emekçisinin oğlu olarak geldim bu dünyaya… Fransa’daki doktorama kadar bu Cumhuriyet parasız okuttu beni… Eee bu türlü olunca benim fikir setimi de bu Cumhuriyet verdi bana… Önce vefalı ve minnettar olmayı öğretti… Sonra çağdaş… |
Bu Cumhuriyet bugün doğdu lakin daha kaç kez doğdu!
Bugün Cumhuriyet’in 99’uncu yılını kutluyoruz.
Belli ki sen unutmuşsun ben yeniden hatırlatayım.
Bu cumhuriyet kaç defa ilan edildi biliyor musun?
(*) Her kız çocuğu ilkokula başladığında, Cumhuriyet bir defa daha ilan edildi…
(*) Her bayan sandık başına gittiğinde; her genç fikrini özgürce tabir ettiğinde…
(*) Bugün TOGG otomobilimiz üzere, her fabrikada ürettiklerimiz çizgiden çıktığında…
(*) Her hastalanan kendine bakacak bir Cumhuriyet tabibi bulduğunda…
(*) Her turist memleketimize hayran kaldığında…
(*) Her ulusal atletimiz marşımızı çaldırdığında…
(*) Her bilim insanımızın başarısı bize en büyük mirasın ilim ve akıl olduğunu hatırlattığında…
(*) Kasımpaşa’da, Elbistan’da, Malatya’da, İzmir’de, Çakırbeyli’de doğmuş bir halk çocuğu her başbakanlık koltuğuna, Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturduğunda…
Cumhuriyet bir sefer daha, bir sefer daha, bir sefer daha ilan edildi…
İstersen gel bir de bugün ve yarını konuşalım
Geçmişi kendi gerçeği ile baş başa bırak. İstersen gel biraz da bugüne, yarına bakalım.
Bak dün partinizin “Türkiye Yüzyılı” projesi açıklandı.
İyimser bir bekleyişle umut verecek şeyler gelecek sanıyordum, ne yazık ki gelmedi.
Olsun…
Demokraside devalar tükenmez.
Ama madem bahis açıldı ben de sorayım; ‘Türkiye Yüzyılı’nı hangi his ve fikirle inşa edeceğiz?
‘Türkiye Yüzyıl’ını hangi zihniyetle kuracağız?
Aydınını, siyasetçisini, en küçük itirazını lisana getireni bir buyrukla iki cümleyle içeri attıran bir zihniyetle mi?.. İktisadını yüzde 149 enflasyonla yöneten bir anlayışla mı?.. Komşularıyla, kendi vatandaşının yarısından ziyadesiyle kavgalı… Bügüne kadar en ağır hakaretlerle saldırdığımız, Rabia işaretleriyle yerden yere vurduğumuz “darbeci Sisi”ye, bugün büyükelçimizin ağzından, ekonomik başarılarına methiyeler nizam bildiriler verirken, bu muhabbetin yüzde birini, halkının yarısından fazlasına göstermeyerek mi?..
Yukarıdan bakan, kibirli bir tutumu sürdürerek mi yani… Ülkesini kurtaran kahramanlarına karşı vefasız, kendini var eden bir Cumhuriyet’e karşı nankör… Bu hislerle, bu nefretle mi yani…
Bir sefer daha düşün kardeşim
Hepimizin bu en büyük bayramı kutlu olsun. Umarım 100’üncü yılında hepimiz; sen, ben, hepimiz…
El ele, omuz omuza, daima birlikte bu bayramımızı en büyük coşkuyla kutlarız.
Bizim ‘Türkiye Yüzyılı’ndan beklediğimiz tek şey işte bu muhabbettir, bu vefa duygusudur, bu anlayıştır…
Çünkü bu Cumhuriyet… Atatürk, İsmet İnönü ve Kurtuluş Savaşı’nı yapan bütün öteki kahramanlar tarafından kurulan bu Cumhuriyet sayesinde hepimizin çocukları, Kasımpaşa, Malatya, Yozgat, Diyarbakır, Edirne, Rize, İzmir, Kahramanmaraş’ın fakir mahallelerinden gelen evlatlarımız da bugün senin oturduğun koltuklarda oturacaklar. Ebediyen payidar kalacak bu Cumhuriyet sayesinde olacak bu… Kenar mahalle, köy, kasaba yollarını muvaffakiyete bağlayan o ana caddeler daima açık kalacak. Ve inan hiçbirinin alfabesiyle, kültürüyle geçmişiyle geleceğiyle senin üzere problemleri olmayacak. Eminim senin çocuklarının da olmayacak…